We besluiten nog een extra tussenstopje te maken bij een klein eilandje ten noorden van de Raja Ampat. 's Nachts zeilen vinden we hier echt niet meer relaxt. Er drijven te veel enorme boomstammen in het water en we hebben er overdag weer een aantal net gemist. 's Avonds borrelen we op “Sea Level”, Jim heeft heerlijke Tequila sunrises gemaakt met verse jus. Terwijl we op het dek naar de ondergaande zon kijken, vliegen er vanaf het eilandje duizenden, ja echt duizenden, vliegende honden richting het vaste land. Dat zijn hele grote vleermuizen. Super indrukwekkend. Het is een geweldig lawaai.
We besluiten nog een extra tussenstopje te maken bij een klein eilandje ten noorden van de Raja Ampat. 's Nachts zeilen vinden we hier echt niet meer relaxt. Er drijven te veel enorme boomstammen in het water en we hebben er overdag weer een aantal net gemist. 's Avonds borrelen we op "Sea Level”, Jim heeft heerlijke Tequila sunrises gemaakt met verse jus. Terwijl we op het dek naar de ondergaande zon kijken, vliegen er vanaf het eilandje duizenden, ja echt duizenden, vliegende honden richting het vaste land. Dat zijn hele grote vleermuizen. Super indrukwekkend. Het is een geweldig lawaai.
Erg vroeg vertrekken we weer en het is schitterend zeilen. Mooi halve wind, vol tuig, waar aan het einde van de morgen zelfs een rif in moet. Het gaat keihard en doordat de wind wat ruimt naar aan de wind blijven we "Sea Level” de hele dag voor. Toch mooi voor de verandering. Dat is ongeveer het enige, dat een cat minder goed kan dan een monohull: hoog aan de wind zeilen.
We ankeren achter een klein eilandje en gaan met de mannetjes snorkelen en een strandwandeling maken. Het is een onbewoond eilandje met een mooi wit strand. Pieter vindt een Nautilus schelp. Dat is een diepzee schelp, die vrij bijzonder is om te vinden. Hij is er helemaal blij mee en hij ligt nu bij hem op de kamer. Het snorkelen is fantastisch. Erg helder water met veel soorten visjes.
Het is (alweer) een onrustig nachtje, omdat we nauwelijks beschutting hebben van de deining en we liggen vlakbij het rif. Ik ben blij, dat om half zes de wekker gaat en we weer verder mogen. We besluiten om binnen het rif te blijven om de golven zoveel mogelijk te vermijden. Er staat een flinke deining en het is weer hoog aan de wind. We vinden het echter niets binnen het rif. Het ligt er bezaaid met ongekarteerde ondieptes en al snel besluiten we het toch aan de buitenkant van het rif te proberen. We vangen een mooie Dorade, eindelijk weer eens. Onze eerste vis in Indonesië, waar het wat lastiger blijkt om vissen te vangen, dan het tot nu toe was. Dan draait de wind iets en varen we weer schitterend halve wind richting Raja Ampat. Daar worden we door een bootje van het resort opgevangen en naar een mooi ankerplekje geleid. We liggen op een soort zand koraal plateau en houden nog net 50 cm water onder de kiel bij laag water.
Het resort is eigendom van een Nederlander, Max http://www.papua-diving.com/. In de 20 jaar, dat Max hier nu zit, zijn er pas een paar zeiljachten geweest. Dat vinden we iedere keer toch weer een verrassing. We voelen ons een klein beetje ondekkingsreizigers de laatste maanden. Er zijn zoveel plekjes geweest, waar nauwelijks andere jachten komen. Het verbaast ons wel. Het is hier zo onwaarschijnlijk mooi, dat je zou verwachten dat veel meer bootjes hier langs komen. Het probleem zal hem in de reputatie van de Solomon eilanden en PNG liggen. Als je hier wilt komen, zal je daar eerst langs moeten. Die reputatie is toch grotendeels onterecht vinden wij.
De stroom giert hier door de zeestraat op de kop van West Papua. We liggen 6 uur enorm aan ons anker te trekken, dan even een half uurtje rust en dan liggen we weer 6 uur de andere kant op te trekken. Die stroom is ook de reden dat het hier werkelijk miegelt van de soorten vis en koraal (record van meest genoteerde vissoorten in één duik: 238). Het water is kraakhelder en zelfs vanaf onze ankerplaats kunnen we ons zo langs de diepe muur laten glijden en zie je de meest fantastische dingen. Grote waaiers van zacht koraal, grote scholen vis in alle soorten en maten en dat alles, terwijl het water 30 graden is. Er moeten ook Manta's, walvissen en walvishaaien zijn, maar die hebben we nog niet gezien. Na wat aandringen van een van de biologen hier (dit gebied is een natuurreservaat) verlaten we ons heerlijke zandkoraalplateau en ankeren we in 35 meter diep water in de pas. Hij heeft wel een punt, omdat ons anker ook wat koraal op het plateau beschadigt. Maar 35 meter is voor ons wel erg diep. Wij hebben maar 70 meter ketting. Zeker met deze sterke stromingen. Als het 's nachts dan ook nog eens 35 knopen gaat waaien, komt er van slapen niet veel meer.
Om 04:00 worden Jim, Kent en ik opgehaald omdat we op Paradijsvogel-tour gaan. Na 40 minuten in het pikdonker in een gammel bootje, komen we aan bij een groot eiland. Daar is een pad door het regenwoud, waar we wat moeizaam in het donker over wandelen tot aan een bergkam. Daar zitten we op een paar boomstammetjes met wat palmbladeren over ons hoofd te wachten tot de paradijsvogels wakker worden. Langzaam wordt het licht en dan ontstaat er een ongelooflijk prachtig schouwspel. 8 paradijsvogels begroeten elkaar en maken er een heel ochtendritueel van. Veel lawaai, veel geklapper met hun schitterende felrode vleugels en veel gebals met hun lange staartveren, die als twee lange elastieken ver uit hun achterlijf steken. 30 minuten gaat de show door en dan gaan ze langzaam op zoek naar eten en lopen wij terug naar de boot. Terwijl "Elena” langzaam wakker wordt, ben ik alweer terug.
De rest van de dag doen we wat school (alvast met groep 2 begonnen om wat flexibeler te kunnen zijn), wat klusjes, spelen we op een zandplaat die bij vloed net onder water en bij eb net boven water staat. Bodyboards, een voetbal, snorkelspullen mee en de rest van de dag is gevuld.
Nu zijn we moe, maar voldaan. Nog even een aflevering Top Gear (onze nieuwe favoriet) kijken en dan slapen. Sea Level heeft net opnieuw moeten ankeren, want die waren enorm gekrabd en de wind giert weer om de boot.