Wakker geworden op een van de mooiere plekjes: Ko Hong in Phang Nga Bay. De ene ankerplek is nog mooier dan de andere. Voor het ontbijt lichten we het anker en gaan we naar een stilt village = een dorp op palen, zeg maar Amsterdam, maar dan anders. Adam en Leonie doen er heel druk over, maar ja, ik woon zelf in Amsterdam en weet dus hoe dat is… Aangezien Leonie en Mees nog school doen, gaan Adam, Pietje en ik op dhingy safari door de mangroven. Werkelijk waar prachtig! Zo stil en mooi. Piet zit op mijn schoot en vindt het schitterend. Sterker nog, hij vindt het te leuk! We zien kwallen, een hagedis, vogels en nog veel meer. Teruggekomen op de boot is Mees klaar met school en gaan we koffie drinken in de stilt village. Mees en Pieter hebben een ijsje verdiend. Lopend op betonnen platen blijf ik het gevoel houden op een boot te zitten. Gelukkig niet meer zeeziek, maar ook nog geen zeebenen kennelijk.
We vertrekken en Adam hijst de zeilen. Hij is de mening toegedaan, dat ik ook een stukje gezeild moet hebben. De wind denkt daar anders over en als we nog maar 2,5 knopen varen, gaat de motor aan en tuffen we door naar het volgende ankerplekje. Bij toeval ontdekken we dat yachties welkom zijn bij het Paradise Resort. Ja, de naam doet recht aan de locatie. Ze hebben echter een voorwaarde volgens Adam: we moeten wel Pina Colada's drinken. Tja, een dergelijk harde duidelijke eis kunnen we alleen maar opvolgen. Dus lurkend aan de pina's komen we tot de conclusie (zoals Pietje het zou zeggen): het is perfecto (duim omhoog)! Zo is het maar net.
De jongens spelen op het strand, totdat er een krab in Piet zijn hiel bijt. 3,5 jaar oud zijn en je grootste issue is dat er een krab aan je hiel hangt, wat een leven… De rest van de middag wordt er gespeeld in het zwembad, op een houten bootje, de hangmat, etc. De volgende morgen besluiten we weer in het resort te gaan spelen en zwemmen. Pas met de lunch koersen we naar Ko Hong (Krabi). Prachtig eilandje, waar we het strand op gaan om even te spelen. Het begint toch te regenen. Volgens Adam was dat eigenlijk al niet mogelijk, dus kan het niet lang duren. Na lang wachten besluiten we toch door de regen terug te gaan naar de boot. De knoop wordt doorgehakt. We vertrekken die avond nog naar Ko Phi Phi. Sterker nog: het waait zo hard, dat we gaan zeilen, dit keer echt. Rond 22:00 uur komen we in de baai van Phi Phi aan.
3 dagen in Phi Phi staan in het teken van duiken (voor het eerst in 9 jaar weer gedoken), massages, spelen met de kids en nights out. Leonie en ik hebben een girls night out en Adam en Leonie gaan de avond daarop samen een avondje uit. Girls night out begon met een massage, toen een pina colada, daarna een duik geboekt, toen uit eten met een fles wijn!?!! Daarna nog een pedicure en nog een drankje. Wel komen we tot de conclusie dat we echt oud worden vergeleken met het jonge grut wat in de kroegen hangt, met rietjes uit emmertjes sterke drank drinkt en op het strand aan het dansen is. Adam maakt de volgende dag 3 duiken! Een naar een wrak, een op shark point en nog een duik. Het gevolg voor de date night van Adam en Leonie is, dat Adam er volkomen af ligt. Maar de mannetjes zijn echt heel zoet en liggen binnen no time te slapen. Ik weet niet goed hoe de buitenverlichting werkt, dus zit ik in het donker buiten op de boot. Op een gegeven moment komt er een klein bootje met zaklamp aan. Ik ga staan en roep: "Hello!”. De man reageert. Waarop ik zeg: "Bye Bye!”. Opzouten. Ik ben met 2 kleine mannetjes alleen op de boot en heb geen zin in vreemdelingen. Uiteindelijk bleek het om een andere zeiler te gaan, die wilde weten hoe lang zijn ankerlijn moest zijn. Ik antwoord hem, dat het hier ongeveer 13 a 14m diep is en dat wij 50m hebben gebruikt. Ik word hier steeds beter in en denk zelfs al, dat ik dit ook zou kunnen.
Inmiddels is hier een andere boot komen liggen, die Leonie en Adam al kennen, de Trenelly en ook een Franse boot. Beiden zijn al meer dan 8 jaar onderweg. In hun ogen hebben Leonie en Adam dan ook haast. Beide boten hebben kindjes in dezelfde leeftijd. Dolle pret dus.
Straks zetten we koers naar ongetwijfeld een nieuwe prachtige plek. Eerst nog even spelen op het strand. En we treffen allerlei voorbereidingen voor de grote dag van morgen! Dat is de dag dat Leonie ook officieel richting de 40 gaat hollen. Welcome to the club!
.