Archief 2011 (oktober)

Familiereünie (door oma)

Pietje is weer opgeknapt, maar nu heeft Leonie een rare rode plek bij haar oog en Opapim weer last van zijn oor, dus gaan ze samen naar de huisarts. Leonie heeft een oogonsteking en Pim’s oor is nu aan de buitenkant ontstoken. Vol medicijnen komen ze weer aan boord. Gauw weg op de motor, geen wind helaas. We varen de Hole in de Wall binnen en dat is weer een van die schitterende ankerplekjes waar je over kunt dromen, maar die nu gewoon “for real” zijn.

Wij gaan met de jongens op dinghysafari, zodat L en A eens even samen kunnen borrelen. 24/7 oppassen is niet niks. Hartstikke gave tocht, waarbij Pieter ineens roept: "apen!” en ja hoor, ze lopen hier langs de kant over de modder. Ergens komen we op een plek waar meerdere toeristische bootjes vol moslimavrouwen varen. De attraktie zijn de visarenden die hier met zijn 35-en visjes aan het vangen zijn, maar de vrouwen vinden de blonde kopjes van de jongens veel leuker en ze worden volop gefotografeerd. De visarend is het symbool van Langkawi. We pikken L en A op en varen naar een fishfarm een klein eindje verderop om een hapje te gaan eten. We worden voor 5 Ringgit rondgeleid en zien stingrays, trevallies, giant groupers, blauwpotige krabben, enz. Mees aait de stingray net achter zijn hoofd en zegt dat het wel schuurpapier lijkt. Ik geloof het meteen. We zoeken uit wat we willen eten en installeren de jongens achter een filmpje tot het op tafel komt. Superlekker allemaal.

De dag daarop varen we naar Burau Bay. Waar we achter 2 man-made eilandjes lekker beschut liggen. We nemen vast een kijkje in het resort waar Harm en Floor straks komen. Zalig zwembad, erg leuk aangelegd allemaal met prachtige bomen en struiken. We zien veel hagedisjes en gekko’s. Ook een groot aantal zwart gesluierde vrouwen die dan ook nog een zonnebril dragen. Een man had er 4 in zijn kielzog. Ze hebben hele speciale badpakken die ook vrijwel alles bedekken.

We nemen een ‘teksi’ naar het vliegveld. Harm en Floor komen breedgrijnzend de hal in, wat een enorm leuk weerzien van onze hele familie, ongelofelijk zo aan de andere kant van de wereld. Voor een Oma en Opa heel erg bijzonder. We gaan lekker eten bij het haventje, waarna wij met de dinghy terug naar de boot varen en Harm en Floor zich installeren in hun ‘cabin’. Onderweg valt onze zaklantaarn te water en moeten we hopen dat de ons tegemoet komende bootjes ons zullen zien met het lampje van Adam’s telefoon.

Mees mag gaan ontbijten in het resort bij H en F. De dag daarna is het Pietje’s beurt.

Op de boot geluncht, barracuda gescoord bij een lokale visser, die vervolgens door Floor wordt gefileerd en die s’avonds door het blauwe team (inmiddels versterkt met Floor) heerlijk wordt klaargemaakt met gecrunchte cornflakes. Het is echt een mooie reunie die bestendigd wordt met gin-tonics, hoewel het gewoon een doordeweekse dag is, maar ja, dit is wel zo’n fantastische happening dat het ons geoorloofd leek. Kortom er wordt hier hard genoten en mooie herrinneringen voor de toekomst gemaakt, waar we nog jaren op kunnen teren.

Harm heeft 2 schitterende opblaasbare Smit-sleepbootjes meegenomen voor de boys, die met jaloerse blikken door de andere kinderen in het zwembad worden bekeken. Op de veranda van H en F zie ik in een boom wel 9 apen zitten en er rennen ook een flinke hoeveelheid eekhoorns heen en weer tussen de Hornbills door. Wat een drukte daar. Op de boom ernaast zit een leguaan tegen de boom aangeplakt, die alleen zijn hoofdje beweegt en uren blijft zitten. Helemaal top zo’n dierenshow.

We gaan de dag daarna met een kabelbaan naar het hoogste punt van een steile berg, op 700 meter en zien in de diepte de Elena liggen. ‘s Middags lekker relaxen aan het zwembad tot er alweer een enorme regenbui komt. Adam scheurt naar de boot en is net op tijd om de luiken dicht te doen. Die avond slapen L en A in de kamer van H en F in het resort, zodat ze eens even rust hebben.

We zeilen de volgende dag met een heerlijke wind naar de Royal Langkawi Yachtclub. Adam koopt een nieuwe ventilator voor de motorruimte en klust hem er meteen in. Wij moeten helaas onze tassen pakken en weer gaan zwaaien, zoals we dat ook deden op de Canarische eilanden, ik nog eens in Curacao, vorig jaar bij het huwelijk van Harm en Floor en dan nu in Langkawi. Het was onvergetelijk om nu echt het leven van de cruisers mee te maken. Dag lieverds tot volgend jaar.