Wereldkampioen in Penang!
We zijn dus samen een avondje uitgegaan. Het was heerlijk. Onze mannetjes zijn natuurlijk helden, maar hoe lekker om een avond helemaal vrij te hebben! We begonnen met een Chinese voetmassage, en daarna samen uit eten. Aan het einde van de avond komen we een oud Chinees mannetje tegen met een Rikshaw. Hij wil ons graag naar de boot terug fietsen. Van het begin tot het einde is hij aan het lachen. Iedere keer als we een vals plat tegenkomen moet hij weer gaan lopen en we voelen ons bezwaard. Maar hij blijft het allemaal schitterend vinden en we moeten vooral blijven zitten. Komen we terug, blijken de mannetjes zich ook nog eens voorbeeldig gedragen te hebben. Dus ook opa en oma tevreden.
De volgende morgen heeft opa last van zijn oor en verdwijnt naar de lokale arts: oorontsteking. Antibiotica en 2 weken niet zwemmen, stukzitten. We ontdekken Penang dus nog maar een dagje. Het is een mooie drukke stad, koloniale gebouwen naast nieuwe hoogbouw. Alles met smaak ontworpen trouwens. Je kunt er heerlijk en bijzonder goedkoop eten. De eerste middag gaan we op aanraden eten bij een Indiaas restaurant in Little India en het is te gek. We zijn de enige niet-Indiers. Met z'n 6en eten we voor 6 euro! We bezoeken het oude fort en daar prijkt als hoogtepunt een kanon met het logo van de VOC, gegoten in 1603 in Holland, schitterend. Opa en oma gaan ook nog een avondje samen uit. Ze genieten eerst van een Chinese voetmassage en eten daarna, op aanraden van de dokter, in een leuk Chinees restaurant, waar ze de enige toeristen zijn. Een uitgebreider verslag zal ongetwijfeld volgen.
We maken een rondrit over het eiland. Twee boeddistische tempels: de grootste liggende en de grootste zittende boeddha ter wereld. Hebben we eerder gehoord trouwens, ze zullen waarschijnlijk de grootste van het eiland bedoelen. Daarna rijden we door naar de Butterfly farm, waar een enthousiaste gids ons rondleidt langs 4000 vlinders. We zien zelfs parende vlinders. Het hoogtepunt is, dat we allemaal een vlinder mogen vrijlaten, die net uit z'n cocon gekropen is, terwijl we een wens doen. Iedereen vindt het schitterend, vooral de mannetjes. Er zijn ook andere beesten en insecten te bewonderen. Opa laat een grote wandelende tak over z'n hand lopen en Mees houdt zelfs zonder blikken of blozen een grote duizendpoot in z'n handen!
Vandaag, na een tweede controle van opa's oor in het ziekenhuis, zijn we weer vertrokken. Een heel klein stukje maar. Ik wil graag de finale rugby kijken, omdat "we" in de finale staan. De hele dag wordt er al druk ge-smst met onze amigo's in Nieuw Zeeland, waar het hele land op z'n kop staat. We vinden een mooi hotelletje met scherm in de bar en we winnen. Magere overwinning, maar NZ is wereldkampioen. Toch leuk. Een jaar geleden kon het me niet interesseren, maar na 6 maanden NZ toch een beetje bekeerd… We eten op de night market. Zoals elke middag (de afgelopen week), barst aan het eind van de middag het onweer los en komt de regen met bakken uit de hemel. De druppels klateren zo hard op het ijzeren dak, dat we elkaar niet meer kunnen verstaan. Als we in het donker terugvaren naar de Elena, licht de plankton zodanig op, dat het lijkt alsof we lampjes onder de Sammie hebben. Heel bijzonder.
We liggen hier niet erg beschut, dus morgen vroeg gaan we weer verder. Zo'n veertig mijl naar onze volgende bestemming: een groepje eilandjes die een "marine reserve" zijn. Ben benieuwd.
