Mooi zeilen en megavlieg
De wind werd gisteravond steeds sterker tot we vanmorgen uitschieters tot 8 beaufort hadden. We konden mooi ruime wind varen en het schoot dus goed op vandaag. Mees was vanmorgen even zeeziek, maar knapte gelukkig snel weer op. We hadden een rif in het grootzeil en een volle genua dus we gingen als de brandweer. Nu is de wind weer wat afgenomen en daarmee helaas ook onze snelheid. Gingen we vanmiddag regelmatig boven de 9 knopen, nu nog maar 5. De zee staat nog door van de winderige dag, dus het is een beetje geklooi nu. Weinig wind, maar nog altijd een 4 meter hoge swell. De tanks zitten weer vol met schoon, zoutvrij Indische Oceaan water! Na weken stil gelegen te hebben, konden we eindelijk weer eens lang watermaken.
Het is toch ook wel erg genieten onze laatste langere oversteek in de tropen. Wat zal ik dat gaan missen. Wachtlopen in je boxer. Lekker buiten in de kuip zitten, in het pikkedonker met alleen het licht van fluoriserend plankton naast de boot. En dan gewoon luisteren naar het water en hoe ons mooie stoere bootje daar dan doorheen snijdt. Dan gaat de tijd zo snel voorbij en is het 23:00 uur voordat ik het doorheb en mag ik Leonie wakker maken voor haar shift. Het leven is mooi.
Verder hebben we niet veel gedaan. Boekjes gelezen, luister-cd'tjes geluisterd en bij wijze van uitzondering vanavond voor de dvd-speler, in de speelkamer gegeten. Nog 216 mijl te gaan!
Even aanvullen. Adam gaat liggen en ik ga in het donker achter de computer zitten om zijn stukje na te kijken. Plotseling voel ik iets op mijn been zitten. Ik sla ernaar en het gaat om mijn andere been zitten en weer op mijn andere been. ARELAXT!!! Snel licht aan gedaan, zie ik een mega grote vlieg op het bankje zitten. Ik weet hem snel en behendig naar buiten te werken, maar sta te trillen op m'n benen. Adam is gelukkig nog wakker en begrijpt aan de paniek in mijn stem, dat dit opgelost moet worden, voordat hij enige slaap kan krijgen. We denken een libelle te zien vliegen. De eerste aanval mislukt. Adam dreigt het op te geven, maar ik weet hem over te halen nog even door te zoeken. Hij krijgt het voor elkaar een enorme vlieg te doden, die eigenlijk in niks op een libelle lijkt. Eerder op een grote krekel ofzo, met grote uitklapvleugels (hopelijk is er niet nog een in het spel??). Nou ja, in elk geval was het geen kakkerlak…. Adam slaapt nu en mijn adrenaline-level is weer enigszins genormaliseerd. Hoewel Adam nog wel even stiekum aan mijn been kwam kriebelen, terwijl ik buiten naar de horizon stond te turen!! Dat kostte hem bijna een keiharde klap met de zaklamp die ik in mijn hand had! Ik hoop op een verder rustige wacht…!
