En de tijd gaat nu in!
Vuurwerk en een oorverdovend getoeter komt ons tegemoet bij het binnenvaren van de baai van Cascais rond 23:00 uur in het schemerdonker. Portugal heeft gewonnen van Nederland. Daar hebben we dus niks aan gemist.
Er is twee dagen harde wind voorspeld en we besluiten die tijd te benutten om een paar klussen aan de Elena te doen. We laten haar uit het water tillen. Normaal gesproken betaal je voor het eruit halen en dan opnieuw voor het weer te water laten, maar als we onze klussen binnen 1 uur afronden (hangend in de banden van de kraan), hoeven we slechts het enkele tarief te betalen. Als het langer dan een uur wordt, betalen we extra… Adam heeft alle klussen goed voorbereid en al het benodigde materiaal klaargelegd. Mees en Pieter krijgen ieder een schraper om de pokken van de kiel te krabben, maar eigenlijk valt de aangroei reuze mee. Adam vervangt de impeller van de motor en ik heb opdracht gekregen om het vet van de propellerbladen te verversen. De vetspuit blijkt leeg, maar de enorm vriendelijke staf helpt mee en 3 andere lege vetspuiten later, vinden we iemand met een goeie, gevulde vetspuit en lukt het nog net om het binnen het uur af te krijgen. Ondertussen ververst Adam ook nog de olie van de saildrive. Er blijkt een stuk van een plastic zak in de waterinlaat te zitten. Die kunnen we er gelukkig zo uittrekken. Een uur en vijf minuten na de bootlift geven we het sein dat ze weer te water kan. Phfieuw, gered.
Verder komt er een lasser om de aluminium drum van de rolgenua, waar onderweg naar Portimao een stuk vanaf was gevallen, weer aan elkaar te lassen. Hij levert een topklus, dus we kunnen weer ongestoord gebruik maken van de genua.
Op de werf ontmoeten we Wijnand en Marlies, die schipper zijn op een 70 voet aluminium zeiljacht en die we 2,5 geleden bij de ARC voor het eerst zagen. We gaan gezellig met ze uit eten en raken niet uitgekletst. De volgende dag mogen we even een kijkje nemen aan boord van de Pure. Heel luxe, maar geef ons maar Elena!
Mees en Pieter genieten van de gave speeltuin in het grote park achter de haven. Elena ligt overigens niet in de haven, maar natuurlijk gewoon voor anker. Het waait inderdaad twee dagen heel hard. Morgenochtend zou het af moeten nemen en gaan we proberen weer zo ver mogelijk noordwaarts te varen, tot de wind weer te hard tegen gaat staan.
Overigens is het wel even wennen aan de nieuwe temperaturen. Het is beduidend kouder dan we gewend zijn. Lange broeken en truien zijn geen overbodige luxe. De jongens zijn duidelijk niet gewend aan al die kleren om hun lijf, want elke keer als ze de boot binnen komen, trekken ze alles weer uit. Of het nou warm of koud is.
